Opowieść niewiernej...

Witam Kochani :)
Jeśli ktoś zagląda czasem na mojego poleceniowego facebook'a, to wie, że w Tesco dorwałam książkę pani Magdaleny Witkiewicz Opowieść niewiernej"
Nie jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, więc miałam bardzo pozytywne nastawienie to nowej książki. Nie zawiodłam się...

Autor: Magdalena Witkiewicz

Tytuł: Opowieść niewiernej

Wydawca: Świat Książki

Liczba stron: 221

Moja ocena: 4,3/5

Opis wydawcy:

Niewierna – jakże to oskarżająco brzmi! Lecz co sprawiło, że Ewa, młoda żona, zdradziła męża? Czyż Maciek nie był pracowity i uczciwy, czyż nie poświęcał każdej wolnej chwili na budowę ich wspólnego domu? Czego brakowało Ewie, że zaczęła spotykać się z Pawłem, a potem z Michałem? Lekka w lekturze, a przecież ważka i pełna życiowej mądrości powieść o potrzebie miłości, zrozumienia i niezależności. Anatomia zdrady, przewrotna wiwisekcja związku małżeńskiego i barwny portret współczesnej polskiej kobiety, chcącej mieć dzieci i zwalnianej z pracy, bo może pójść na macierzyński i „zablokować etat”.

źródło opisu: www.weltbild.pl

źródło okładki: www.weltbild.pl

Moja opinia:

Jako że sama jeszcze mężatką nie jestem, ale mam to w swoich planach życiowych, zainteresowały mnie pierwsze słowa z fragmentu książki, a które znajdziemy na tylnej okładce:
Z małżeństwem jest jak z posadą: ile na początku wynegocjujesz, tyle masz. Potem bardzo trudno zmienić warunki - zarówno pracy, jak i życia. Mechanizm działania jest dokładnie taki sam.
Ja wynegocjowałam zbyt mało(...).

Te słowa jakoś mocno mnie uderzyły i postanowiłam, że koniecznie muszę przeczytać całość. 
Pani Witkiewicz przedstawia swoje bohaterki bardzo realnie, osadza ich w prawdziwej rzeczywistości i to do mnie trafia. Sprawia, że czytając, czuję się jakbym to ja opowiadała to, co się dzieje. Całkowicie utożsamiam się z bohaterką i tak mnie trzyma do ostatnich słów.
Z dobytku autorki czytałam jeszcze Zamek z piasku, o którym także pisałam na blogu i wiem na pewno, że chcę poznać całą twórczość pani Magdaleny. Urzeka mnie...

Ewa i Maciek zaczynają jak każdy, poznają się, zakochują się w sobie, jest cudownie, kolorowo, lepiej być nie może. Łączy ich uczucie, które chcą wzmacniać z każdym dniem, do końca życia. A przynajmniej tak wydaje się Ewie na początku...
Chyba każdy z nas poznał w życiu osobę, która miała dwie twarze. Na początku znajomości wszystko cudownie, a potem po bliższym poznaniu nagle iluzja pryska i poznajemy jakby całkiem kogoś innego. Nie potrafimy dostrzec tej/tego, którego polubiliśmy/pokochaliśmy. 
Ewa nie jest odosobnionym przypadkiem. Stara się jednak nie poddawać i walczyć o swoją "życiową" miłość, w czym dopinguje ją cała rodzina. Ale nie najlepsza przyjaciółka - Gosia, która od samego początku znajomości jakoś nie zapatruje się na to wszystko pozytywnie.
W trakcie czytania wiele razy zadawałam sobie pytanie: czy Ewa słusznie walczy?
Zachowania jej męża bywały tak frustrujące, że będąc na jej miejscu już dawno trzasnęłabym drzwiami. A może też chciałabym zostać i walczyć?
Osobiście mogę wymienić kilka dziewczyn, dla których byłabym taką Gosią, przyjaciółką, doradczynią, głosem rozsądku. I znam kilka takich Ew, które niby widzą jak jest, ale może wszystko się zmieni, będzie lepiej...
Jak już mówiłam, historia bardzo do mnie trafia.
Zmusza do refleksji nad życiem i związkiem.
Te słowa, które wyżej napisałam, że w małżeństwie jest w nowej pracy są takie prawdziwe...

Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Świetnie się ją czyta, niesamowicie lekko i przyjemnie.
W kilku miejscach jest trochę śmiechu, trochę pobluzgamy na bohaterów, ale całość jest dla mnie rewelacyjna i życiowa.
Szczerze polecam, żonom, matkom, narzeczonym, dziewczynom. Myślę że trafi do każdego.

*zdjęcie okładki i opis wydawcy pochodzą ze strony lubimyczytac.pl